Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Το κυνήγι μαγισσών του Φαναρίου

Η ηγετική ομάδα του Φαναρίου εγκλωβισμένη δυστυχώς στην εξάρτηση της παρουσίας και μαρτυρίας της από την υποστήριξη του οικουμενισμού αποκαλύπτει για μία ακόμη φορά την μονομέρειά της. Αδυνατεί να δει και να αντιληφθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από τον διάλογο με τους αιρετικούς. Η εμμονή αγγίζει πλέον τα όρια της μονομανίας: ζουν και αναπνέουν για να διαλέγονται με τους αιρετικούς!


Ο εορτασμός της Ορθοδοξίας στο Φανάρι πέρυσι: Εσπερινός με Καρδιναλίους και ουνίτες

Φυσικό είναι, λοιπόν, όποιον μπορεί να δει και να σκεφτεί και κάτι άλλο πέρα από αυτό να τον θεωρούν "ζηλωτή" και "φανατικό" πού πρέπει να τον αντιμετωπίσουν. Το θέατρο του παραλόγου γίνεται θέατρο σκιών! Και κυνηγούν φαντάσματα και μάγισσες, εχθρούς και υπονομευτές του θρόνου τους. Και αγκιστρώνονται πεισματικά σε κυριαρχικές και εξουσιαστικές τακτικές. Αποστέλλουν εγκυκλίους, πού ακόμη και στην εορτή της Ορθοδοξίας ασχολούνται με τον διάλογο με τους αιρετικούς, και εξαναγκάζουν τους υποτελείς μητροπολίτες των Νέων Χωρών να τις αναγνώσουν.




Ο φετινός εορτασμός της Ορθοδοξίας στο Φανάρι με την συναυλία της Ελένης Τσαλιγοπούλου


Επαναλαμβάνονται μονότονα και θλιβερά. "Τοὺς δι­α­λό­γους αὐ­τοὺς καὶ κά­θε προ­σπά­θειαν εἰ­ρη­νι­κῶν καὶ ἀ­δελ­φι­κῶν σχέ­σε­ων τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μὲ τοὺς ἄλ­λους χρι­στια­νοὺς πο­λε­μοῦν σή­με­ρον, δυ­στυ­χῶς, καὶ μά­λι­στα μὲ φα­να­τι­σμὸν ἀ­πα­ρά­δε­κτον διὰ τὸ Ὀρ­θο­δό­ξον ἦ­θος, ὡ­ρι­σμέ­νοι κύ­κλοι ποὺ δι­εκ­δι­κοῦν διὰ τὸν ἑ­αυ­τόν των ἀ­πο­κλει­στι­κῶς τὸν τί­τλον τοῦ ζη­λω­τοῦ καὶ ὑ­πε­ρα­σπι­στοῦ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας" αναφέρει το κείμενο της εγκυκλίου αναφερόμενο προφανώς σε αόρατους εχθρούς που "ἐ­πι­τί­θεν­ται μό­νον κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου". 
Το κυνήγι μαγισσών τους απομονώνει και τους εκθέτει ανεπανόρθωτα.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Περί αποτειχίσεως συνέχεια

Παναγιώτης Τελεβάντος
“ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ” 
ΚΑΙ π. ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΣ
____________________
Σε πρόσφατο άρθρο προσπάθησα να απαντήσω ένα βασανιστικό ερώτημα που τριβελίζει το μυαλό σεβαστών πατέρων και αγαπητών εν Χριστώ αδελφών αναφορικά με την “αποτείχιση”. 
Δεν έγραψα προσωπική μου άποψη για το θέμα αλλά επανέλαβα τη θεολογία των Ιουστίνου Πόποβιτς και Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου οι οποίοι με τη σειρά τους συνόψισαν την προγενέστερη ομόφωνη πατερική παράδοση της Εκκλησίας.
Οι “αποτειχίσεις” υπήρξαν ελάχιστες στη ζωή και την παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και όταν πραγματοποιήθηκαν με ευτυχή κατάληξη αυτό έγινε είτε επειδή πραγματοποιήθηκαν από επισκόπους, είτε  από συνόδους επισκόπων, είτε από μορφές μεγάλης αγιότητας. Ηταν δηλαδή “συντεταγμένες”. Τις καθοδηγούσαν “στρατηγοί”.
 
Η τάση απλών εφημερίων και λαικών να σηκώνουν μπαιράκι για να πήξουν θυσιαστήριο είναι καθαρός Προτεσταντισμός που δείχνει πάνω από όλα έλλειψη ορθοδόξου εκκλησιαστικού φρονήματος.
Και ας μην αρχίσουμε το πετροβόλημα με χωρία από τους Πατέρες και τους Κανόνες για να στηρίξουμε τις θέσεις μας με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα Γραφικά χωρία οι Προτεστάντες και οι λεγόμενοι “Μάρτυρες του Ιεχωβά”. 
Ποια ερμηνευτική των ιερών κανόνων και των πατέρων της Εκκλησίας φανερώνει προτεσταντικό φρόνημα; 
Αυτή η οποία θεωρεί τα ιερά κείμενα υποκείμενα σε προσωπική ερμηνευτική όπου ο καθένας δίνει τη δική του εκδοχή αναφορικά με το τι νομίζει ότι οι Πατέρες δίδαξαν ή οι Κανόνες θεσμοθέτησαν.
Η ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ κ. ΦΕΙΔΑ
___________________________
Μια κλασσική προτεσταντική και ΟΧΙ ορθόδοξη ερμηνευτική των κανόνων είναι αυτή που κατέγραψε στο οικουμενιστικό περιοδικό “Επίσκεψις” ο Καθηγητής κ. Βλ. Φειδάς αναφορικά με τη δυνατότητα συμπροσευχής με τους Παπικούς και τους Προτεστάντες εν παραλλήλω με την ανιστόρητη προσπάθειά του να πείσει ότι οι Παπικοί και οι Προτεστάντες δεν είναι αιρετικοί!!! επειδή δήθεν δεν καταδικάστηκαν συνοδικά.
Ο κ. Φειδάς παραποιεί τα ιστορικά γεγονότα. Προσποιείται ότι αγνοεί ότι οι κυριότερες σύνοδοι και ο όγκος της πατερικής γραμματείας τους τελευταίους δώδεκα αιώνες ασχολείται με τις Παπικές αιρέσεις. Αποσιωπά κανόνες. Διαστρέφει την ερμηνεία άλλων. Αναφέρεται αποσπασματικά και επιλεκτικά στην ιστορία και καταλήγει στο διάτρητο συμπέρασμα που διατύπωσε. Οπως κάνουν όλοι Προτεστάντες όταν μελετούν την Αγία Γραφή.
ΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ
ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
______________
Γι’ αυτό, αντί να κάνουμε προτεσταντική ερμηνευτική των κανόνων και των Αγίων Πατέρων, ας σκύψουμε με σεβασμό στο βίο και την πολιτεία τους αλλά και στην Ιστορία της Εκκλησίας ως αδιάψευστους και αυθεντικούς μάρτυρες του τρόπου που κατενόησαν την “αποτείχιση” και τους άλλους Ιερούς Κανόνες.
“Οι Προφήτες ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν”.
Δεν είναι αυτά που ομολογούμε στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας; Δεν είναι αυτά που πιστεύουμε; Αυτά, λοιπόν, ας εφαρμόζουμε.
ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ;
________________
Ας έλθουμε τώρα στο ερώτημα της ωφέλειας που θα προκύψει με την “αποτείχιση”;
Αν μια ομάδα πιστών με ένα κληρικό σταματήσει το μνημόσυνο του οικείου Μητροπολίτη ή αν κάνουν το ίδιο τρεις - τέσσερις άλλοι κληρικοί διασκορπισμένοι στα τέσερα σημεία του ορίζοντα τι θα συμβεί; 
Θα σταματήσουν οι οικουμενιστές την πορεία τους; 
Ελπίζω να μην υπάρχει μεταξύ μας κάποιος που είναι τόσο αφελής. 
Το μόνο που θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση είναι ότι θα καθαιρεθούν οι ελάχιστοι κληρικοί που θα “αποτειχιστούν” και θα αναθεματισθούν οι ελάχιστοι λαικοί που θα τους ακολουθήσουν και αμέσως ύστερα περιχαρείς και πανευτυχείς οι Οικουμενιστές θα λένε: “Μια δράκα σχισματικοί ήταν! Τους καθαιρέσαμε και  τους αναθεματίσαμε! Εφυγαν από τα πόδια μας και ησυχάσαμε”.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΣΥΝΟΔΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
______________________
Αυτό θέλουμε να συμβεί ή επιθυμούμε να συντελέσουμε να ληφθούν Συνοδικές αποφάσεις των αυτοκεφάλων Εκκλησιών που να ανατρέπουν την οικουμενιστική πορεία;
Προφανώς το δεύτερο.
Αφού, λοιπόν, αυτός είναι ο στόχος μας ας εγκαταλείψουμε εντελώς την ιδέα της μη “συντεταγμένης” “αποτείχισης” (τουλάχιστον επί του παρόντος) και ας ενεργήσουμε “συντεταγμένα” και αποφασιστικά. Ετσι ακριβώς όπως συνέβηκε με τη συνάντηση της Πάφου, όπου η παρέμβαση της Ελλαδικής Ιεραρχίας συνεπικουρούμενη από την παράλληλη επιδίωξη της Ρωσίας να αναβαθμίσει τα πρεσβεία τιμής που απολαμβάνει έναντι των Ορθοδόξων Εκκλησιών οδήγησε τη συνάντηση σε πλήρες ναυάγιο. 
Στην επιτυχία αυτή διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο όσοι συνέταξαν την Ομολογία για τον Οικουμενισμό επειδή συνετέλεσαν αποφασιστικά στη λήψη της απόφασης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και στον αγώνα αυτό πολλοί καλοί πατέρες και αδελφοί διαδραμάτισαν σοβαρό ρόλο με το δυναμικό τρόπο που έκαναν τις παρεμβάσεις τους.
Αν όσοι συνέτειναν στην αποτυχία της συνάντησης της Πάφου συνεχίσουν να ενεργούν με σύνεση και εκκλησιαστικό φρόνημα έχουν πολλά και ως άτομα και ως ομάδες να προσφέρουν στον αγώνα εναντίον των Οικουμενιστών.
“ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΕΣ” ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΣ
___________________
Αν, όμως, δεχτούν το λεγόμενο “εκ δεξιών” πειρασμό και προχωρήσουν σε “αποτειχίσεις” θα υποσκάψουν καίρια τον αντιοικουμενιστικό αγώνα. Ανεπιγνώστως θα ενεργήσουν, κατ’ αναλογίαν, όπως ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄ π. Παύλος Κουμαριανός. 
Δεν χαντάκωσε κυριολεκτικά τον αγώνα των Οικουμενιστών ο π. Παύλος όταν μετέφερε την άποψη στην Ημερίδα του ΑΠΘ για το διάλογο με τους Παπικούς ότι για να προχωρήσουν οι διάλογοι πρέπει, Θεός φυλάξοι, να γίνουμε Ουνίτες;
Δεν κρατάμε όλοι ως παντιέρα από εκείνη την ημέρα τη δήλωση του π. Παύλου Κουμαριανού και την χρησιμοποιούμε δικαίως ως πολιορκητικό κριό για να καθαιρέσουμε τα τείχη των οικουμενιστών; 
Είναι στις προθέσεις ή στις επιδώξεις όσων σκέφτονται “αποτείχιση” να οπλίσουν το χέρι των οικουμενιστών με ατομική βόμβα ισάξιας ισχύος με την ατομική βόμβα που μας δώρησε ο π. Παύλος Κουμαριανός στην Ημερίδα του ΑΠΘ; 
Και όμως! Αυτό ακριβώς θα κάνουν αν προχωρήσουν άκαιρα σε μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
________________________
Ισως έρθει η ώρα που η “αποτείχιση” θα καταστεί  αναπόφευκτη. Η “συντεταγμένη” “αποτείχιση” εννοώ. Οχι μπαιράκι που θα σηκώνει ο καθένας όποτε θέλει. Οι αποφάσεις για καίρια εκκλησιαστικά θέματα λαμβάνονται με γνώμονα το συμφέρον της ψυχής μας και το συμφέρον της Εκκλησίας. Οχι για να “βγάλουμε το άχτι μας”, κατά τη λαική έκφραση ή για να εκτονώσουμε την οργή μας. 
ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
___________________
Επί του παρόντος τουλάχιστον η “αποτείχιση” πρέπει να μπεί στο ψυγείο. 
Αυτή τη στιγμή οι προτεραιότητες είναι: 
1.) Ανύστακτος αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού. Συντονισμένη προσπάθεια συνοδικής καταδίκης της “βαπτισματικής θεολογίας” και έξοδος των Ορθόδοξων Εκκλησιών από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ.  
2.) Αγώνας εναντίον του Νεοβαρλααμισμού και άλλων νεωτερισμών, 
3.) Εμπέδωση της κανονικής τάξεως στους κόλπους της Εκκλησίας, 
4.) Αντίσταση εναντίον των αθέων που προσπαθούν να απογαλακτίσουν το ευλογημένο μας Γένος από την Εκκλησία. 
Σε αυτούς τους στόχους παρακαλώ, πατέρες και αδελφοί, ας στραφεί η προσοχή όλων και όχι στις άκαιρες, μη “συντεταγμένες” και μη κατά Θεόν “αποτειχίσεις”, που θα προξενήσουν τεράστια πνευματική ζημία και θα αποβούν πανίσχυρο όπλο στα χέρια των Οικουμενιστών.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Όχι στην αποτείχιση


Παναγιώτης Τελεβάντος
ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
==================
Με βαθύτατη θλίψη και πραγματική αγωνία διαπιστώνω ότι ορισμένοι πατέρες και αδελφοί προβληματίζονται για το ενδεχόμενο να προχωρήσουν στη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου επισκόπου ως έντονη διαμαρτυρία για τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Φαναρίου και των συνοδοποιπόρων του.
Οφείλω, κατά Θεόν και κατά συνείδηση, να καταθέσω με πολύ πόνο την εντονότατη διαφωνία μου γι’ αυτό το ενδεχόμενο και να ικετεύσω υικά όσους σεβαστούς πατέρες και αδελφικά όσες αγαθές ψυχές σκέφτονται να αποτολμήσουν αυτό το άκαιρο εγχείρημα να κάνουν δεύτερες σώφρονες σκέψεις.



“Καιρός εστιν παντός πράγματος”! Και αυτή η χρονική στιγμή ΔΕΝ προσφέρεται για "αποτείχιση”. Το πρόσφατο άρθρο της κας Αντωνιάδου στο “Βήμα” εύχομαι να προβλημάτισε όλους δεόντως. Ελπίζω σύντομα να προσφέρω τη δική μου ανάγνωση του άρθρου της κας Αντωνιάδου το οποίο, πέραν των όσων ορθών κατέγραψαν ήδη πολλοί πατέρες και αδελφοί με σχόλια και άρθρα τους, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους στόχους των Οικουμενιστών και να φυλαχθούμε από τις κακοτοπιές και τις παγίδες που μας έχουν στημένες. Γι’ αυτά, όμως, ελπίζω να επανέλθω, συν Θεώ, σύντομα σε προσεχές άρθρο.
Το μόνο που πρέπει να σημειωθεί αυτή τη στιγμή είναι ότι ούτε κατά διάνοιαν δεν εξαντλήθηκαν τα περιθώρια αντίδρασης στα οικουμενιστικά σχέδια, ώστε να δικαιολογείται “διακοπή μνημοσύνου”, δηλαδή η ενεργοποίηση του πιο ακραίου επιτρεπτού κανονικού μέσου διαμαρτυρίας όταν ο επίσκοπος κηρύσσει “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις.
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
______________________
Το παράδειγμα της ακύρωσης των άνομων οικουμενιστικών σχεδίων στην Πάφο απέδειξε στην πράξη ότι μπορούν να γίνουν πολλά, πάρα πολλά, και εξόχως αποτελεσματικά για να ματαιωθούν οι οικουμενιστικοί σχεδιασμοί.


Ο κ. Τσελεγγίδης, όσοι πρωτοστάτησαν στη σύνταξη και όσοι υπέγραψαν την Ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, ο σύλλογος "Κοσμάς Φλαμιάτος" και τόσοι άλλοι πατέρες και αδελφοί και οι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών έδειξαν στην πράξη ότι ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού μπορεί και πρέπει να διεξαχθεί χωρίς "αποτειχίσεις".
ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ
_______________
Δεν είναι μόνον η συνάντηση Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο που έχει αποδείξει ότι οι πιέσεις του λαού του Θεού (χωρίς “αποτειχίσεις”) έχει αποδώσει καρπούς.
Οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας αποχώρησαν από το Παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσων, γνωστό ως ΠΣΕ, κατόπιν ΠΙΕΣΕΩΝ του ποιμνίου τους προς τους οικείους ιεράρχες και τις τοπικές συνόδους.
Στην Κύπρο η “Διαθρησκειακή συνάντηση” της Λευκωσίας (που προηγήθηκε της συνάντησης Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο) πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή ελάχιστων επισκόπων της Εκκλησίας της Κύπρου εξαιτίας της ελεγκτικής επιστολής που τους απέστειλε η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι η απόφαση για την πραγματοποίηση της “Διαθρησκειακής” συνάντησης βάραινε ουσιαστικά άμεσα ή έμμεσα όλους τους ιεράρχες της Κυπριακής Εκκλησίας επειδή είτε συμφώνησαν, είτε σιώπησαν, είτε συμμετέσχαν ενεργά στην πραγματοποίησή της.
Επομένως ούτε κατά διάνοιαν ΔΕΝ πρέπει να γίνεται προβληματισμός για “αποτείχιση” αφού οι διαμαρτυρίες, οι πιέσεις, οι επιστολές και τα υπομνήματα αποδείχθηκαν στην πράξη εξαιρετικά αποτελεσματικάμέτρα.
ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΗΝ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
_______________
Θα ερωτηθώ: Αποκλείεται η καταφυγή στην “αποτείχιση”; Απαντώ: Η κανονική παράδοση και η εκκλησιαστική πράξη μαρτυρούν ότι η "αποτείχιση"ΔΕΝ αποκλείεται. Υπάρχει “δυνητική”(επαναλαμβάνω “δυνητική”) ευχέρεια εφαρμογής της αν συντρέχουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ οι ακόλουθες δύο προυποθέσεις: Αν χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟΝ ως έσχατον όπλον και ΑΦΟΥ εξαντληθούν όλα τα άλλα μέσα, και αν γίνει ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ώστε να έχει δόκιμον αρχή και δόκιμον τέλος.
“ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ” “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
__________________
Επιπλέον όταν αρχίσει η "αποτείχιση" και μάλιστα όχι από τους "στρατηγούς" (δηλαδή τους επισκόπους) της Εκκλησίας, όπως προσφυώς τους χαρακτήρισε ο π. Επιφάνιος, αλλά από μεμονωμένες ομάδες χριστιανών, διατρέχουμε σε ΥΨΙΣΤΟ βαθμό τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε σχίσμα.
Και το σχίσμα είναι τόσο σοβαρή αμαρτία ώστε "ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να την ξεπλύνει", μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
Εύκολα αρχίζει μια "αποτείχιση" από ένα κληρικό που τον ακολουθούν λίγοι πιστοί. Ποια εχέγγυα, όμως, υπάρχουν ότι όσοι βαδίζουν αυτόν το δρόμο δεν θα καταλήξουν σε σχίσμα;
Το αντίθετο, δυστυχώς, ισχύει!
Ο κίνδυνος να δημιουργηθεί σχίσμα θα επικρέμμαται απειλητικός πάνω από τα κεφάλια μας κάθε στιγμή.
ΜΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
__________________________
Η "αποτείχιση" που δεν είναι “συντεταγμένη” με "στρατηγό", δηλαδή που δεν κατευθύνεται από επίσκοπο ή από θεσμικούς παράγοντες τεράστιας πνευματικής ακτινοβολίας όπως είναι το Αγιον Ορος ή άγιες μορφές όπως ο Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Αγιος Μάξιμος Ομολογητής, κτλ. είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει κακό τέλος και ψυχοφθόρα επίδραση.
Μια τέτοια μη κατά Θεόν εξέλιξη στην καλύτερη περίπτωση θα αποδιοργανωθεί και θα εκφυλιστεί με την πάροδο του χρόνου και στη χειρότερη - την πιο πιθανή, αν δεν θέλουμε να κοροιδεύουμε τον εαυτό μας - θα καταλήξει σε σχίσμα.
“ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ” ΚΑΙ “ΑΚΡΙΤΟΣ “ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ”
______________________
Ας βαδίσουμε την οδό των Αγίων πορευόμενοι με φόβο και τρόμο για τους εκατέρωθεν χάσκοντες γκρεμούς:
α.) Του “Οικουμενισμού” που θα οδηγήσει, αν δεν αναχαιτισθεί, σε αλλοίωση της πίστεως αλλά και του
β.) άκριτου “ζηλωτισμού” που θα οδηγήσει πολλούς ή λίγους αναπόφευκτα σε σχίσμα.
Δηλαδή ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας.
Και εκτός Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Κυπριανός.
Ας μην ξεχνούμε, σύμφωνα με τον ίδιο Αγιο, ότι “κανένας δεν μπορεί να λέγει το Θεό Πατέρα αν δεν έχει την Εκκλησία Μητέρα."
Στώμεν καλώς!
Στώμεν μετά φόβου!
Πρόσχωμεν ίνα μη συγκρητιστές οικουμενιστές ή σχισματικοί καταστώμεν!
"ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ"
___________________
Αλίμονον αν πολεμούμε, όπως έχουμε αδήριτο χρέος τον Οικουμενισμό, και στο τέλος οδηγήσουμε τον αγώνα μας σε σχίσμα.
Θα πρόκειται για κλασσική περίπτωση αποδοχής "δεξιού πειρασμού". Ενα κίνδυνο για τον οποίο μας έχουν προειδοποιήσει όλοι οι Αγιοι Πατέρες.
Το πρόβλημά μας δεν είναι να αντιμετωπίσουμε μόνον τους “εξ αριστερών” πειρασμούς αλλά και τους “εκ δεξιών”.
Χρέος μας είναι να αντιστεκόμαστε στον πειρασμόν "όλως". Οχι επιλεκτικά.
Προσοχή λοιπόν!
Ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού διεξάγεται για να μη χάσουμε την ψυχή μας.
Αλλά πώς σώζεται η ψυχή μας εκτός Εκκλησίας;

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Και πάλι δεκτός από τον Οικ. Πατριάρχη ο ουνίτης κ. Σαλάχας!



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος συνεχίζοντας την επίδειξη των φιλικών αισθημάτων του προς... τον ουνίτη κ. Σαλάχα τον δέχτηκε σε επίσκεψη (μαζί με τον παπικό αρχιεπίσκοπο) κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα.
* -Υπογράψτε την Ομολογία Πίστεως Εδώ - Διαβάστε τα πορίσματα της Ημερίδας « ‘’Πρωτεῖο’’, Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας» - Δείτε το χαιρετισμό του Αρχ. Αναστασίου Μετεωτίτου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails